Γιατί επιλέγω το λάθος σύντροφο;

 

Υπάρχουν μερικά συνηθισμένα λάθη στην επιλογή συντρόφου, στα οποία σχεδόν όλοι έχουμε υποπέσει: 

Ίδια σχέση, διαφορετικά πρόσωπα.
Οι σύντροφοι που επιλέγουμε προφανώς και διαφέρουν μεταξύ τους· ωστόσο, τελικά διαπιστώνουμε πως στις σχέσεις μας καταλήγουμε να παίζουμε τον ίδιο ρόλο (η «μαμά», η υποχωρητική, η δυναμική κ.ά.) και να επαναλαμβάνουμε τα ίδια μοτίβα συμπεριφοράς. Έτσι, ίσως είναι χρήσιμο ν’ αναρωτηθούμε αν υπάρχουν συγκεκριμένα αρνητικά στοιχεία στον χαρακτήρα ή στη συμπεριφορά των συντρόφων μας που τείνουν να επαναλαμβάνονται και να μας δυσαρεστούν, ενώ ταυτόχρονα μας ελκύουν. Αν, για παράδειγμα, μεγαλώσαμε σε οικογένεια με συναισθηματική εγκράτεια, τότε είναι πολύ πιθανόν να μας ελκύουν άτομα συγκρατημένα, με δυσκολία στο να εκφράζονται συναισθηματικά. Εφ’ όσον κατανοήσουμε το μοτίβο που ακολουθούμε στην επιλογή συντρόφου, έχουμε κάνει το πρώτο βήμα για να αλλάξουμε στάση και ενδεχομένως την επόμενη φορά να επιλέξουμε ένα σύντροφο με διαφορετικά χαρακτηριστικά και ίσως καλύτερες πιθανότητες βιωσιμότητας της σχέσης.  

Χώρισα, αλλά δεν έκανα τον απολογισμό μου.
Συνήθως μπαίνουμε σε μία καινούργια σχέση, φέρνοντας ασυνείδητα μαζί μας τις πληγές προηγούμενων, ακόμη και παιδικών μας εμπειριών. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τον σύντροφό μας. Έτσι, δεν εμπιστευόμαστε, δεν ανοιγόμαστε συναισθηματικά από ανασφάλεια και φόβο να μην απογοητευτούμε ξανά. Οι άλυτες υποθέσεις του παρελθόντος ενισχύουν τις αρνητικές σκέψεις του παρόντος, αλλά δεν αποτελούν αποδείξεις πως το μέλλον θα είναι εξίσου απογοητευτικό. Αντίθετα λειτουργούν ως αυτοεκπληρούμενες προφητείες ότι και αυτή η σχέση θα αποτύχει.

Υπερηφάνεια και προκατάληψη.
Στερεοτυπικές σκέψεις και προκαταλήψεις αφήνουν αλώβητες την κοσμοθεωρία και την αυτοεκτίμησή μας, ωστόσο δεν προάγουν τις σχέσεις. Βιαζόμαστε να χαρακτηρίσουμε τους «περίεργους» ή «εκτός των πλαισίων μας» κι έτσι αισθανόμαστε καλά με τον εαυτό μας. Όμως αυτή η διαρκής επικριτικότητα απέναντι στους ανθρώπους –που τους αναγκάζει να μας αποδεικνύουν την αξία τους– θα μας κάνει να σκεφτόμαστε πως κανείς δεν είναι «αντάξιός» μας, όλοι θα μας φαίνονται «κατώτεροι» των προσδοκιών και άρα ακατάλληλοι.
Κάνοντας σαμποτάζ στον εαυτό μας και ασκώντας κριτική στους άλλους διατηρούμε μεν τον έλεγχο της ζωής μας, όμως αποκτάμε προκαταλήψεις που μας κρατούν σε απόσταση από ανθρώπους με τους οποίους ενδεχομένως να ταιριάζαμε.