Το κόκκινο χρώμα έχει αποτυπωθεί στη συνείδηση μας ως το χρώμα του έρωτα, ίσως γιατί επιστημονικά, είναι μια απόχρωση που διεγείρει τις αισθήσεις. Έχω στο μυαλό μου έρωτες και έρωτες και καθένας από αυτούς έχει στιγματιστεί από το δικό του χρώμα.
Έρωτες ροζ, μοβ, μαύροι, γκριζωποί. Αλλά οι πιο έντονοι, οι πιο παθιασμένοι, ήταν οι κόκκινοι. Είναι αυτοί οι έρωτες που από την πρώτη επαφή καταλαβαίνεις τη δυναμική και την έντασή τους. Και όπου κόκκινος έρωτας, εννοώ τον απόλυτο, τον μαχητικό. Και οι έρωτες που έμειναν κόκκινοι στο μυαλό μου, άφησαν σημάδια βαθιά. Άλλοτε κόκκινα στίγματα από πασαλειμμένο κραγιόν σε πουκάμισα, άλλοτε σε ραβασάκια.
- «Γιατί το κόκκινο είναι το χρώμα του έρωτα μωρό μου;», σε ρώτησα ένα ανοιξιάτικο βραδάκι που με είχες στην αγκαλιά σου και με κοιτούσες σα μαγεμένος, και είπα να το εκμεταλλευτώ καθώς εσείς οι άντρες σε τέτοιες στιγμές τα λέτε όλα.
- «Γιατί είναι δυνατό χρώμα, όπως δυνατός είναι και ο έρωτας. Μου θυμίζει τα χείλη σου. Και τα χείλη σου και η ματιά σου με καίνε. Έτσι σε αισθάνομαι, φωτιά.»
- «Μόνο όταν είμαι κοντά σου αισθάνεσαι αυτή την έλξη;», σε ρώτησα.
- «Όχι, και όταν είσαι μακριά μου, όταν σε σκέφτομαι, αυτό το χρώμα μου έρχεται στο μυαλό, τα χείλη σου, και το κορμί σου να καίει. Ζωντάνια και σπίθα, αυτό είναι ο έρωτας, σου δίνει ζωή, σε ξυπνά. Για αυτόν το λόγο το κόκκινο του πάει. Όταν μου λείπεις και είμαστε χώρια, αυτό το κόκκινο σκοτεινιάζει στο μυαλό μου και έρχομαι κοντά σου όσο πιο γρήγορα μπορώ για να ξαναζωντανέψει και να πάρουμε πάλι φωτιά.»
Αυτά μου είπες και πριν προφτάσω να μιλήσω μου έκλεισες το στόμα με ένα άγαρμπο και απότομο φιλί, σα να ήθελες να αποτρέψεις τον σχολιασμό μου που θα επακολουθούσε.
Κάπως έτσι φαντάζομαι τον έρωτα και εγώ. Αυτή η απόχρωση του ταιριάζει. Το κόκκινο χρώμα, παραπέμπει στο αίμα και στην επανάσταση. Εισβάλλει στην ψυχοσύνθεσή μας, και μας καταβάλλει. Γίνεται επανάσταση στο μέσα μας, τα όριά μας, στα «πρέπει» και τα «μη» μας. Φοράει κόκκινη φορεσιά ο έρωτας και χορεύει παθιασμένο τάνγκο στο μυαλό μας κάτω από κόκκινα φώτα.
Τα χουμε ξανά πει, ο έρωτας είναι για δυο. Και το κόκκινο δεν πάει με πολλά χρώματα. Έχει ταυτότητα και υπόσταση. Κυριαρχεί το κόκκινο παντού, όπως και ο έρωτας. Ένα πρέπει να είναι το μότο μας λοιπόν. «Δώσε μου τον έρωτά σου στην πιο κόκκινη εκδοχή και εγώ θα φροντίσω να γίνει το αγαπημένο σου χρώμα».
Κάπως έτσι εν κατακλείδι, πριν πήξουμε στο χρώμα, θα το αναφέρω άλλη μια φορά, και εύχομαι, αυτά τα ανοιξιάτικα βράδια να βρείτε το θάρρος και να δηλώσετε με πάθος: «Και να σου πω κάτι μάγκα μου; Για σένα θα περνούσα όλα τα κόκκινα και όλα τα στοπ του κόσμου. Για να έρθω κοντά σου».
Βάλτε αυτήν τη μαγική χρωστική ουσία στη ζωή σας, και μην τα φοβάστε τα έντονα. Το πάθος μιλάει με την αφή, και φοράει τα γιορτινά του. Σα να θέλει να ξεχυθεί παντού, να πανηγυρίσει. Και αναρωτιόμουν γιατί πήρε «κόκκινα γυαλιά» στο τραγούδι του ο Κραουνάκης, και γιατί μου αρέσει τόσο το «κόκκινο φιλί» των μπλε. Μόλις μου λύθηκαν όλες οι απορίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου