Ρουα Ματ.

Είναι στιγμές,
που ένα και μοναδικό βλέμμα αρκεί για να σου κάψει το μυαλό. Η λογική της καρδίας σαν ένα μικρό παιδί «φτιαγμένο» από ευτυχία κάνοντας τραμπάλα.
Πάνω - κάτω, πάνω - κάτω…

Πότε δεν είσαι σίγουρος για το σωστό ή το λάθος. Πώς να 'σαι άραγε; Ο παραλογισμός και η καψούρα δύσκολα αφήνουν τα μάτια της Ψυχής και της καρδίας ανέγγιχτα.

Προσπερνάς θεωρίες, λογική, σπας τα γυάλινα δεσμά της καρδιάς. Μονάχα για ένα βλέμμα, μονάχα για αυτή την ανατριχίλα, αυτό το ανακάτεμα.
Μια λέξη, ένα άγγιγμα, ένα φιλί, ένα χαμόγελο πόσο εύκολα μπορεί να σε πλανέψει. Να χαθείς, να παραδώσεις σώμα και ψυχή σε μια ψυχή. Σε εκείνο το βλέμμα, το χαμόγελο, το άγγιγμα.

Αυτό το αδιάψευστο καταραμένο σημείο. Ξέρεις που έτσι;
Αυτό εκεί στο στήθος. Ναι την καρδία. Όσες φορές και να αρνηθείς, να διαψεύσεις τον ίδιο σου τον εαυτό, θα καραδοκεί, θα καρτερεί. Για αυτή την ριμάδα την υπενθύμιση. Δεν εξαπατάται τόσο εύκολα.

Θα πληγωθεί, θα πονέσει, θα αγαπήσει αλλά πάντοτε θα παίξει το τελευταίο της πιόνι από εκείνα τα καλά. Ξέρεις μωρέ. Και θα σε βγάλει Ρουα Ματ.